Κουτσοί Στραβοί στο Μουντιάλ Σχολιαστές …

«Διαβάζω όμως ότι κάποιοι ηλίθιοι στη Βραζιλία (διόλου τυχαία οι εν λόγω ηλίθιοι είναι και αριστεριστές...), που διαφωνούν με την ανάληψη εκ μέρους της χώρας τους του Μουντιάλ, οργανώνουν σε αντιπερισπασμό ένα «Μουντιάλ των φτωχών». Περιμένουν, άραγε, ότι κάποιοι (εκτός των ιδίων, ασφαλώς...) θα ενδιαφερθούν για ένα τέτοιο Μουντιάλ; Προφανώς. Διαφορετικά, γιατί να το κάνουν και να χάνουν τον χρόνο τους; Τους διαφεύγει, όμως, κάτι βασικό για την ανθρώπινη φύση: ότι ο άνθρωπος, ως άτομο, προτιμά να είναι με τους πλούσιους, έστω και ως θεατής στο Μουντιάλ, παρά με τους φτωχούς. Γιατί; Διότι, απλούστατα, το Μουντιάλ των πλουσίων θα έχει απείρως περισσότερο ενδιαφέρον από το Μουντιάλ των φτωχών. "Καλύτερα πλούσιος και υγιής, παρά φτωχός και ασθενής", που λέει και το γνωμικό».
Στέφανος Κασιμάτης. Αρθρογράφος της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ.

Θυμάμαι όταν είμαστε μικροί και παίζοντας τσακωνόμαστε, όταν κάποιος από την παρέα, συχνά ο μικρότερος και πιο αδύνατος, έτρεχε προς τους μεγάλους για συμπαράσταση μυξοκλαίγοντας, ότι ο μεγάλος αδελφός του τον αποκάλεσε υποτιμητικά «βλάκα», ο παππούς γελώντας τον συμβούλευε να του απαντήσει την επόμενη φορά, ότι «όποιος αποκαλεί βλάκα τον άλλο δεν μπορεί παρά να είναι βλακόμετρο» !Καθένας εκτίθεται αρθρογραφώντας, δημοσιοποιώντας τις πολιτικές του απόψεις. Μέσα στις πολιτικές μας απόψεις εμπεριέχονται και χαρακτηριστικά του τρόπου που ονειρευόμαστε.

(Άλλοι έχουν την «μανία» να ονειρεύονται περισσότερο δίκαιες κοινωνίες με πραγματικά ίσες ευκαιρίες για τους νέους ανθρώπους – τα παιδιά μας… και άλλοι ελπίζουν στην διατήρηση του κεκτημένου «οι μάγκες, καπάτσοι, έξυπνοι, να ναι καβάλα στο άλογο» …).

Όταν όμως η όποια πολιτική άποψη ενός σχολιαστή παραμερίζεται, καπελώνεται από αστειάκια επιπέδου καφενείου εμπεριέχοντα εμπάθεια στην αντιπαράθεση με τον ταξικό αντίπαλο, αυτό που καταγράφεται είναι φτήνεια, έλλειψη εμπιστοσύνης στην πολιτική πρόταση που ο γράφων φέρεται ότι πρεσβεύει, ή και τελικά κάποια συμπλέγματα, πιθανώς και από την τρυφερή - παιδική ηλικία, που μόνο ειδικοί μπορούν να αναλύσουν…

Αλιμονο αν η αντιπαράθεση της πολιτικής ξεπέσει από την αντιπαράθεση προτάσεων για την καλύτερη λειτουργία του κοινωνικού συνόλου, (προς όφελος των περισσότερων από τους συμμετέχοντες), σε μονομαχία δύο επικεφαλής εκπροσώπων των αντιπάλων πολιτικών σκέψεων (απλουστευτικά ας τους ονομάσουμε αριστερά – δεξιά) σε ένα παιχνίδι εγκυκλοπαιδικών γνώσεων, όπου δύο ευφυείς ιππότες της πολιτικής κονταροχτυπιούνται στην αρένα τηλεοπτικού παιγνίου σε πανελλαδική διακαναλική εκπομπή εικόνας, με αυτόν που παρουσιάζεται να δίνει τις πιο εύστοχες απαντήσεις να λαμβάνει τον τίτλο του πιο έξυπνου και σαν άμεση συνέπεια το κόμμα – πολιτική αντίληψη που εκπροσωπεί να θεωρείται αντικειμενικά το καλύτερο που μπορεί να ελπίζει η κοινωνία.