Τροφή για σκέψη ...

Η χρήση της γλώσσας ως γλώττα λανθάνουσα … ή εμβρυουλκός εξελίξεων …
Πώς η ιδεολογίες (και οι ιδεοληψίες…) καταγράφονται στην γλώσσα ή την διαμορφώνουν…
η κότα πριν, ή το αυγό ;

Σκέφτομαι πολλές φορές …
Γιατί στην Αγγλική γλώσσα η λέξη fortune σημαίνει ταυτόχρονα τύχη και περιουσία …;

Γιατί στην Γερμανική γλώσσα χρησιμοποιείται η ίδια λέξη για το χρέος και την αμαρτία …;

Τι σχέση έχουν αυτά με τον Καπιταλισμό ως οικονομικό σύστημα και τον Προτεσταντισμό ως θρησκεία ;

Κι εμείς, … γιατί χρησιμοποιούμε απαξιωτικά τον όρο Κηφήνες αναφερόμενοι στα μέλη του μελισσιού που δεν παράγουν μέλι όπως οι εργάτριες και η βασίλισσα ;
Αμείβουμε πολλές φορές και με ευφημισμούς όσα μας είναι αξιοποιήσιμα – χρήσιμα… «ωφέλιμα» …
Και αποφεύγουμε να αναφέρουμε πως χωρίς κηφήνες δεν θα υπάρχει και το μελίσσι !


ΥΓ
Παραθέτω ενδιαφέρον σχόλιο του Κώστα Γεωργουσόπουλου που βρήκα στο διαδίκτυο όπου γίνεται αναφορά στις παραποιήσεις προς εντυπωσιασμό τύπων της γλώσσας μας, φαινόμενο συχνό στον σύγχρονο πολιτικό βίο, από πολιτικούς που είτε δεν έχουν γνώση της ελληνικής, είτε δεν έχουν να πουν κάτι αξιόλογο πολιτικά και ξεφεύγουν παίζοντας με την γλώσσα …

Γλώττα λανθάνουσα... (του Κώστα Γεωργουσόπουλου - εφημερίδα «Τα Νέα»)

« 08 Dec, 2009 »
Γλώττα λανθάνουσα...

Του Κώστα Γεωργουσόπουλου

Κατά καιρούς επιστρατεύονται κάποιες λέξεις- τρομοκράτες αντλημένες από το θεωρητικό οπλοστάσιο νεοφανών επιστημών, άλλοτε ανασταίνονται, συχνά νεκρανασταίνονται, από το πεθαμένο λεξιλόγιο της καθαρεύουσας και πετάγονται στα καλά καθούμενα στα μούτρα τού μέσου αναγνώστη ή ακροατή για εντυπωσιασμό και, σαφώς, για κατατρομοκράτηση της αγνοίας του. Θυμηθείτε πριν από λίγα χρόνια είχε αριβάρει η λέξη «πρόταγμα». Πήγαινε κι ερχόταν-, άλλωστε πάει κι έρχεται ακόμη-, λες και δεν υπήρχε η επίσης λόγια αλλά εκλαϊκευμένη πλέον λέξη προτεραιότητα. Αφήνω που είναι λάθος στα ελληνικά αυτά τα μορφώματα τα οποία έρχονται από τις ξένες γλώσσες που δανείζονται από τα αρχαία, και ως αντιδάνεια ελλιμενίζονται στα νερά μας. Διότι στα ελληνικά τα ουδέτερα σε-μα (πράγμα, βλέμμα κ.τ.λ.) σημαίνουν το αποτέλεσμα μιας ενέργειας. Το σωστό, λοιπόν, στα ελληνικά είναι η απλούστατη λέξη: πρόταση. Αλλά πού; Πώς θα φανείς πούρος θεωρητικός τρομοκράτης.

Τώρα ξεφουρνίζεται από πολιτικούς, αναλυτές, δημοσιογράφους ο νέος γιαγκούλας: «διακύβευμα». Λέξη άγνωστη στα λεξικά. Ούτε στον Μπαμπινιώτη ούτε στον Τεγόπουλο. Το ρήμα είναι διακυβεύω και σημαίνει διακινδυνεύω, παίζω ζάρια, κυριολεκτικά, αφού κύβοι είναι τα ζάρια, άρα ρισκάρω, παίζω με την τύχη. Η ενέργεια που θα έπρεπε να χρησιμοποιείται είναι η λέξη διακύβευση, γνωστή ήδη από το 1852. Από πού λοιπόν και ώς πού οι εκλογές διακύβευμα. Τέτοιο θα είναι μετά το αποτέλεσμα των εκλογών. Τώρα είναι, αν είναι, τέλος πάντων, ζαριά, η εκλογική διαδικασία, διακύβευση.

Μα, είναι σοβαρά πράγματα να ισχυρίζεσαι πως η εξωτερική πολιτική, η οικονομία, η υγεία είναι ζαριά, τυχερό παιχνίδι, ρίσκο; Μπαρμπούτι είναι οι εκλογές; Πλακωτό ή φεύγα;