ή άσωτος κόρη

Για αιώνες, οι ανθρώπινες κοινωνίες ήταν οργανωμένες σε μία ανδροκρατική λογική, που περνούσε (μεταξύ άλλων) από την απλή καθημερινή χρήση της γλώσσας («πατρογονική γη» και όχι γη των μητέρων μας…) μέχρι την διαφορετική αντιμετώπιση σε σχέση με το φύλο των ανθρώπων (επαγγέλματα αυστηρά ανδρικά, περιθωριοποίηση όσον αφορά στην κοινωνική ζωή των γυναικών, κλπ …)

Οι γυναίκες, όταν έρχονταν σε ηλικία γάμου, παντρεύονταν αυτόν που η οικογένεια - ο πατέρας σαν αρχηγός της έκρινε – αποφάσιζε ως καταλληλότερο να «την πάρει».

Το να ερωτηθεί η γνώμη της (αν της άρεσε ο υποψήφιος, αν αγαπούσε κάποιον άλλο ήδη, …) θεωρείτο αδιανόητο και γίνονταν διάσημη ιστορία με τραγική κατάληξη, σενάριο θεατρικού (τύπου «Ρωμαίος και Ιουλιέτα») ή όπερας.  

Μετά από επίπονες μακρόχρονες προσπάθειες η γυναίκα κατάφερε, (ιδιαίτερα στον λεγόμενο δυτικό κόσμο), να βελτιώσει την θέση της, να αναδείξει τον σημαντικό της ρόλο στην κοινωνία και την οικογένεια σαν ανεξάρτητη αυτοδύναμη ανθρώπινη οντότητα, που μπορεί να μορφώνεται, να εργάζεται αμειβόμενη για τις υπηρεσίες της, να ψηφίζει συμμετέχοντας στα κοινά εκλέγοντας και εκλεγόμενη, να είναι οικονομικά ανεξάρτητη, να μπορεί να αποφασίζει η ίδια για την ερωτική της ζωή, να είναι άνθρωπος με τα ίδια νομικά δικαιώματα με τους συνάνθρωπους που ανήκουν στο άλλο φύλλο.  

Δεν είναι απίθανο, παρο όλα αυτά … πολλοί σημερινοί γονείς που διαφωνούν με την κοινωνική συμπεριφορά, ή μία σχέση της κόρης τους (πιστεύοντας ότι φροντίζουν για το καλό της, αυτό που οι ίδιοι εκτιμούν ως καλό…), να έλθουν σε σύγκρουση μαζί της κρίνοντάς την για τον τρόπο ζωής που επέλεξε, (τι θα πουν οι άλλοι, η κοινωνία με αυτά που κάνεις…). Ενίοτε, να φτάσουν και σε απειλές («άμα συνεχίσεις έτσι, εμάς να μας ξεχάσεις», … «τα χρήματα που σου στέλναμε να σε βοηθήσουμε στην αρχή της ζωής σου θα κοπούν αν δεν αλλάξεις μυαλά και τρόπους συμπεριφοράς», «δεν πρόκειται να σου γράψουμε στην διαθήκη το διαμέρισμα, θα το χαρίσουμε στην εκκλησία γιατί εσύ είσαι απαράδεκτη»…).

Δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι η κόρη τους έχει το δικαίωμα να επιλέξει τον τρόπο ζωής της, να αποφασίσει εκείνη τι είναι αυτό που την κάνει αληθινά ευτυχισμένη… και βέβαια, να πληρώσει τα πιθανά λάθη της, που μπορούν ευγενικά και με την αγάπη που διακρίνει τους γονείς να της επισημάνουν.  

Το χειρότερο, είναι ότι η επιλογή του εκβιασμού ως τρόπου – μεθόδου για προσπάθεια επιβολής της γνώμης που εκείνοι θεωρούν σωστή, το πιθανότερο είναι να οδηγήσει σε σύγκρουση, πεισματικές εκατέρωθεν συμπεριφορές, διάρρηξη των όποιων οικογενειακών δεσμών, απομάκρυνση ψυχική.

Γνωρίζουν όλοι, ιδιαίτερα όσοι έχουν δει στον κινηματογράφο και την τηλεόραση εκατοντάδες ταινίες ή σειρές με εκβιασμούς, ότι ο εκβιαστής αν κερδίσει μία πρώτη υποχώρηση του εκβιαζόμενου - θύματος συνεχίζει να ζητά περισσότερα, εκβιάζοντας με χυδαιότερο - σκληρότερο τρόπο.

Αν νομίζουν οι διοικούντες το ευρωπαϊκό  οικοδόμημα ότι οι ίδιοι ως ισχυροί, θα μας αντιμετωπίζουν στο διηνεκές, σαν οι εχέφρονες γονείς που μαλώνουν αρχικά ήπια και στη συνέχεια εκβιάζουν το άτακτο - κακομαθημένο παιδί - Ελλάδα που έχει επιλέξει λάθος κατά την γνώμη τους δρόμο… είναι πολύ γελασμένοι.

Η εμμονές τους σε συνδυασμό με τον τρόπο συμπεριφοράς – διαχείρισης  του «προβλήματος» το πιθανότερο είναι να οδηγήσει σε σύγκρουση, και αν φτάσουμε σε ρήξη, όπως σε όλα τα δράματα, θα κλάψουν και οι δύο μεριές …  

ΥΓ

Να θυμίσω στους δηλώνοντες χριστιανοί ευρωπαίους την παραβολή του ασώτου …

Για την άσωτη θυγατέρα φαίνεται πως ισχύει η σαρία …  

αναρτημένα εικονίδια από google images

1   αμφορέας / από [ polispost.com ]   400 Χ 270

2   εξώφυλλο Time / από [ edwhellas.blogspot.com ]  1200 Χ 1600

3   Bell - Άσωτη Κόρη / από [ www.megapalaiobibliopolio.gr ]   500 Χ 500

4   Εκβιαστές / από [ www.studio52.gr ]   180 Χ 252

5   μη φεύγεις / από [ www.patrisnews.com ]   900 Χ 600

6   που πας χωρίς αγάπη / από [ www.retromaniax.gr ]   600 Χ 438