(κυκλοφορούσε πριν την εποχή της παγκοσμιοποίησης, όταν ακόμα είχαμε τους δύο διακριτούς αντίπαλους κόσμους … το Ανατολικό Μπλοκ – το Σύμφωνο της Βαρσοβίας – τον κομμουνιστικό συνασπισμό… και τον "Ελεύθερο Κόσμο" – τις χώρες της Δύσης – το ΝΑΤΟ … Εποχή του ψυχρού πολέμου, … , σαν σχόλιο …
Του πώς απαντά κάποιος όταν βρίσκεται σε αδυναμία να δώσει πειστική λογική εξήγηση…)
Ένας Αμερικανός και ένας Ρώσος (Σοβιετικός) επιστήμονες γνωρίζονται σε κάποιο συνέδριο που γίνεται στην (ουδέτερη) Σουηδία, και επιστρέφοντας στις χώρες τους συνεχίζουν να αλληλογραφούν διατηρώντας μία φιλική επαφή. Μετά έναν χρόνο συμφωνούν να ανταλλάξουν και επισκέψεις ενδυναμώνοντας την φιλία τους.
Πρώτος επισκέπτεται την Αμερική (τις ΗΠΑ) ο Σοβιετικός. Ο Αμερικανός φίλος του τον ξεναγεί από την πρώτη στιγμή της άφιξής του στα αξιοθέατα βοηθώντας τον ταυτόχρονα να καταλάβει και πώς λειτουργεί η μεγαλούπολη … Έτσι τον πηγαίνει κάποια στιγμή και στο μετρό (τον υπόγειο μητροπολιτικό σιδηρόδρομο) εξηγώντας του ότι διαθέτει πυκνό δίκτυο και μεγάλη συχνότητα συρμών, ώστε να συμφέρει όσους εργάζονται στο κέντρο της πόλης και κατοικούν στα προάστια να τον χρησιμοποιούν για τις καθημερινές τους μετακινήσεις με ασφάλεια και ταχύτητα. Αυτό είναι και το μοναδικό ίσως δημόσιο μέσο μεταφοράς … δημόσιο αγαθό που η δημοκρατία προσφέρει στους πολίτες της .. Τον υπόλοιπο καιρό γνωρίζουν τα «καλά του καπιταλισμού» που είναι όμως για τους ολίγους … τους εκλεκτούς … τους ικανούς … και όχι για όλους …
Όταν μετά έξι μήνες έρχεται η σειρά του Αμερικανού να επισκεφθεί την Μόσχα, ο Σοβιετικός τον αρπάζει σχεδόν από το αεροδρόμιο και τον πηγαίνει κατευθείαν στο μετρό της Μόσχας για να τον εντυπωσιάσει ελπίζοντας στην σύγκριση δύο παρόμοιων δραστηριοτήτων να αποδείξει την ανωτερότητα του κομμουνιστικού καθεστώτος … Κατεβαίνουν τις σκάλες και βρίσκονται να θαυμάζουν τις πλούσια διακοσμημένες μεγάλες αίθουσες αναμονής με πολυτελείς πολυέλαιους να κρέμονται από την οροφή και πίνακες ζωγραφικής στους τοίχους. Ο Αμερικανός θαυμάζει τον διάκοσμο και ρωτά ταυτόχρονα τον ρώσο φίλο του γιατί υπάρχουν τόσες γραμμές για συρμούς … Α απαντά υπερήφανα ο Σοβιετικός «στην πρώτη γραμμή περνά κάθε 15 λεπτά αμαξοστοιχία για τον Αρχάγγελο» «τι μου λες ! τέτοια συχνότητα !» … «βέβαια, στην δεύτερη γραμμή που βλέπεις … κάθε 17 λεπτά περνάει το τρένο για το Βλαδιβοστόκ» συνεχίζει απτόητος ο Ρώσος… «και στην Τρίτη, κάθε 5 λεπτά ο υπόγειος για την Κόκκινη Πλατεία και το μαυσωλείο του Λένιν» …
Θυμηθείτε την αντιπαράθεσή του, κατά την υπουργική του θητεία, … με τον ιατρικό και φαρμακευτικό κόσμο της χώρας (χώρους που στην πλειοψηφία τους οι μετέχοντες επαγγελματίες αποτελούν πολιτικά φίλους του κόμματος της ΝΔ…) όταν παρουσίασε σαν ατράνταχτο ! επιχείρημα … την φράση: «όπως μου είπε ένας φίλος μου, γιατρός, που δουλεύει στις ΗΠΑ»
Πιο πρόσφατο παράδειγμα, (κατόρθωμα !)
έτσι αντιλαμβάνονται οι υπηρέτες ντόπιων και αλλοδαπών συμφερόντων την αλήθεια
αναρτημένα εικονίδια από google images
1 ΗΠΑ ΕΣΣΔ / από [ ohifront.wordpress.com ] 300 Χ 168
2 Μαύροι προσευχόμενοι / από [ usslave.blogspot.com ] 640 Χ 418
3 Πάπυροι αντί βιβλίων / από [ greekcitizen.pblogs.gr ] 448 Χ 251
4 Άδωνης – Πινόκιο / από [ anemosantistasis.blogspot.com ] 488 Χ 458
5 Ψέματα από κάτω / από [ www.nez.gr ] 500 Χ 375
6 Άδωνης απαντά σε Χωνί / από [ www.hellasforce.com ] 628 Χ 392
7 Ευτυχώς δεν γίναμε Αργεντινή / από [ www.jodigraphics.net ] 725 Χ 1024
Ένας Αμερικανός και ένας Ρώσος (Σοβιετικός) επιστήμονες γνωρίζονται σε κάποιο συνέδριο που γίνεται στην (ουδέτερη) Σουηδία, και επιστρέφοντας στις χώρες τους συνεχίζουν να αλληλογραφούν διατηρώντας μία φιλική επαφή. Μετά έναν χρόνο συμφωνούν να ανταλλάξουν και επισκέψεις ενδυναμώνοντας την φιλία τους.
Πρώτος επισκέπτεται την Αμερική (τις ΗΠΑ) ο Σοβιετικός. Ο Αμερικανός φίλος του τον ξεναγεί από την πρώτη στιγμή της άφιξής του στα αξιοθέατα βοηθώντας τον ταυτόχρονα να καταλάβει και πώς λειτουργεί η μεγαλούπολη … Έτσι τον πηγαίνει κάποια στιγμή και στο μετρό (τον υπόγειο μητροπολιτικό σιδηρόδρομο) εξηγώντας του ότι διαθέτει πυκνό δίκτυο και μεγάλη συχνότητα συρμών, ώστε να συμφέρει όσους εργάζονται στο κέντρο της πόλης και κατοικούν στα προάστια να τον χρησιμοποιούν για τις καθημερινές τους μετακινήσεις με ασφάλεια και ταχύτητα. Αυτό είναι και το μοναδικό ίσως δημόσιο μέσο μεταφοράς … δημόσιο αγαθό που η δημοκρατία προσφέρει στους πολίτες της .. Τον υπόλοιπο καιρό γνωρίζουν τα «καλά του καπιταλισμού» που είναι όμως για τους ολίγους … τους εκλεκτούς … τους ικανούς … και όχι για όλους …
Όταν μετά έξι μήνες έρχεται η σειρά του Αμερικανού να επισκεφθεί την Μόσχα, ο Σοβιετικός τον αρπάζει σχεδόν από το αεροδρόμιο και τον πηγαίνει κατευθείαν στο μετρό της Μόσχας για να τον εντυπωσιάσει ελπίζοντας στην σύγκριση δύο παρόμοιων δραστηριοτήτων να αποδείξει την ανωτερότητα του κομμουνιστικού καθεστώτος … Κατεβαίνουν τις σκάλες και βρίσκονται να θαυμάζουν τις πλούσια διακοσμημένες μεγάλες αίθουσες αναμονής με πολυτελείς πολυέλαιους να κρέμονται από την οροφή και πίνακες ζωγραφικής στους τοίχους. Ο Αμερικανός θαυμάζει τον διάκοσμο και ρωτά ταυτόχρονα τον ρώσο φίλο του γιατί υπάρχουν τόσες γραμμές για συρμούς … Α απαντά υπερήφανα ο Σοβιετικός «στην πρώτη γραμμή περνά κάθε 15 λεπτά αμαξοστοιχία για τον Αρχάγγελο» «τι μου λες ! τέτοια συχνότητα !» … «βέβαια, στην δεύτερη γραμμή που βλέπεις … κάθε 17 λεπτά περνάει το τρένο για το Βλαδιβοστόκ» συνεχίζει απτόητος ο Ρώσος… «και στην Τρίτη, κάθε 5 λεπτά ο υπόγειος για την Κόκκινη Πλατεία και το μαυσωλείο του Λένιν» …
Περνάνε κάμποσα λεπτά που χαζεύουν τον πολυτελή διάκοσμο, περαστικούς πολίτες που περιμένουν, και ο Αμερικανός που ανυπομονεί να επισκεφτούν στη συνέχεια το τείχος του Κρεμλίνου ρωτάει τον Ρώσο: «δεν μου λες, μήπως όλες αυτές οι πληροφορίες που μου έδωσες για τα συχνά δρομολόγια είναι ελαφρώς φουσκωμένες, … για να μην θυμώσω και τις πω μπαρούφες …» «Είμαστε μέσα στο σταθμό όπως μου λέει το ρολόι μου για πάνω από μισή ώρα και δεν έχει περάσει ούτε μισό βαγόνι…»
και ο Ρώσος του απαντά:
«Κι εσείς, … γιατί βασανίζετε τους μαύρους ?...»
και ο Ρώσος του απαντά:
«Κι εσείς, … γιατί βασανίζετε τους μαύρους ?...»
στα καθ ημάς
και υμάς :
ή, …
πώς μία κυβέρνηση
με τις πρακτικές της
με βοήθησε να θυμηθώ
το συγκεκριμένο ανέκδοτο …
Δια-κυβέρνηση Σαμαροβενιζέλου …
με κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο …
τον Άδωνη …
Ένας ακροδεξιός,
υπηρέτης του κοινοβουλευτισμού …
κατά δήλωσίν του προφανώς
και με εντολή Σαμαρά…
Ένας φτηνός προπαγανδιστής που συχνά κραυγάζει αντί να ομιλεί…
Πολιτικός που συνηθίζει να επιχειρηματολογεί με αυθαίρετα (ή /και … κατασκευασμένα…) στοιχεία αξιοποιώντας και την σκέψη Γκαίμπελς
«όσο πιο απίθανη είναι μία είδηση τόσο περισσότερο πιστευτή γίνεται πολλές φορές» …
Ένας ακροδεξιός,
υπηρέτης του κοινοβουλευτισμού …
κατά δήλωσίν του προφανώς
και με εντολή Σαμαρά…
Ένας φτηνός προπαγανδιστής που συχνά κραυγάζει αντί να ομιλεί…
Πολιτικός που συνηθίζει να επιχειρηματολογεί με αυθαίρετα (ή /και … κατασκευασμένα…) στοιχεία αξιοποιώντας και την σκέψη Γκαίμπελς
«όσο πιο απίθανη είναι μία είδηση τόσο περισσότερο πιστευτή γίνεται πολλές φορές» …
Θυμηθείτε την αντιπαράθεσή του, κατά την υπουργική του θητεία, … με τον ιατρικό και φαρμακευτικό κόσμο της χώρας (χώρους που στην πλειοψηφία τους οι μετέχοντες επαγγελματίες αποτελούν πολιτικά φίλους του κόμματος της ΝΔ…) όταν παρουσίασε σαν ατράνταχτο ! επιχείρημα … την φράση: «όπως μου είπε ένας φίλος μου, γιατρός, που δουλεύει στις ΗΠΑ»
Πιο πρόσφατο παράδειγμα, (κατόρθωμα !)
η χρήση ψευδών στοιχείων (από επιπολαιότητα, ή συνειδητή απόπειρα συσκότισης της πραγματικότητας… ?), όταν ο βουλευτής της ΝΔ και πρώην πλέον υπουργός, αναφέρθηκε στο αγαπημένο του θέμα: «Αργεντινή» που τόλμησε να τα βάλει με τους παντοδύναμους πιστωτές σε σχέση με την «διασωθείσα» Ελλάδα …
Ισχυρίστηκε (μαζί με τα ευτράπελα περί έλλειψης χαρτιού υγείας που απαξιώ να σχολιάσω…) ότι το κατά κεφαλή εισόδημα της χώρας μας είναι 27 χιλιάδες δολάρια σε σχέση με τα 12 χιλιάδες της Αργεντινής … και διερωτήθηκε ποιος θα προτιμούσε να γίνουμε (καταντήσουμε…) σαν κι αυτούς …
Ισχυρίστηκε (μαζί με τα ευτράπελα περί έλλειψης χαρτιού υγείας που απαξιώ να σχολιάσω…) ότι το κατά κεφαλή εισόδημα της χώρας μας είναι 27 χιλιάδες δολάρια σε σχέση με τα 12 χιλιάδες της Αργεντινής … και διερωτήθηκε ποιος θα προτιμούσε να γίνουμε (καταντήσουμε…) σαν κι αυτούς …
Όταν κάποιοι δημοσιογράφοι
της εφημερίδας Χωνί
ερευνώντας διαπίστωσαν ότι η ΕΛΣΤΑΤ
(εθνική υπηρεσία)
δίνει για το 2013 ως κατά κεφαλή εισόδημα των Ελλήνων 16 αντί 27 χιλιάδες
και απευθύνθηκαν στον κ. Γεωργιάδη,
η απάντησή του ήταν η γνωστή και από το ανέκδοτο ... «κι εσείς γιατί βασανίζετε τους μαύρους?»
έτσι αντιλαμβάνονται οι υπηρέτες ντόπιων και αλλοδαπών συμφερόντων την αλήθεια
αναρτημένα εικονίδια από google images
1 ΗΠΑ ΕΣΣΔ / από [ ohifront.wordpress.com ] 300 Χ 168
2 Μαύροι προσευχόμενοι / από [ usslave.blogspot.com ] 640 Χ 418
3 Πάπυροι αντί βιβλίων / από [ greekcitizen.pblogs.gr ] 448 Χ 251
4 Άδωνης – Πινόκιο / από [ anemosantistasis.blogspot.com ] 488 Χ 458
5 Ψέματα από κάτω / από [ www.nez.gr ] 500 Χ 375
6 Άδωνης απαντά σε Χωνί / από [ www.hellasforce.com ] 628 Χ 392
7 Ευτυχώς δεν γίναμε Αργεντινή / από [ www.jodigraphics.net ] 725 Χ 1024
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου